Dopiero po tej dacie rozpoczęto przygotowania do tzw. zjednoczenia za pomocą siły czyli poprzez inwazję na południowego sąsiada i zaszczepienie tam rewolucyjnych idei. Podporządkowało temu zadaniu całe życie społeczno-gospodarcze Korei Północnej. Realizacją miała się zająć przede wszystkim armia. Wobec tego przyjęto kilka tez i wytycznych, wokół których organizować się miało całe życie. Należało przekształcić wojsko w armię całkowicie kadrową. Doprowadzić do „uzbrojenia całego narodu”. Hasło to rozumiano bardzo szeroko jako wytyczną, cel, zobowiązanie i życzenie wodza.
Punkt ten próbowano realizować poprzez budowę fabryk zbrojeniowych, lotnisk, magazynów broni, schronów i innych obiektów wojskowych wznoszonych bardzo często w terenach trudno dostępnych. Kolejnym postulatem była modernizacja Koreańskiej Armii Ludowej (KAL), polegająca nie tylko na przezbrojeniu i zwiększeniu siły ogniowej, ale również na zmianie taktyki na typowo ofensywną. Rozwój ekonomiczny miał się opierać na rozbudowie przemysłu zbrojeniowego.
W 1968 r. armia Korei Północnej zwiększyła swoją liczebność z 450-500 tys. żołnierzy do 600 tys. Okres służby wynosił od 5 do 6 lat. W sumie było to 21-23 dywizje, w tym 2-3 dywizje pancerne i -3 samodzielne pułki czołgów. Na uzbrojenie składały się sowieckie i chińskie czołgi T-54 - w sumie około 1 tys. Oprócz tego około 500 transporterów opancerzonych (sowieckich). Dysponowała około 30 wyrzutniami rakiet taktycznych i operacyjnych oraz około 70 wyrzutniami rakiet przeciwlotniczych, ponadto około 20-30 stacjami radiolokacyjnymi. Na siły lotnicze składało się około 500 samolotów. W tym 50 samolotów Ił-28, 30 MiG-21 oraz około 400 MiG-ów 17 i 19.
Dodatkowo w 1968 roku Koreańczycy mieli otrzymać od Chińczyków około 30 MiG-ów 21, choć już wcześniej dostawali od nich samoloty MiG-19 oraz MiG-21, artylerię, moździerze oraz czołgi T-54. Sowieci przekazywali KRLD bezpłatnie MiG-i 21 oraz wyrzutnie rakietowe.
Głównie Dzięki Sowietom i Chińczykom, Kim Ir Sen szykował się do wojny.